Maladaptive Daydreaming, wat als je fantasie je leven overneemt?
Wanneer heb je voor het laatst tegen jezelf gepraat? Ik doe het best vaak als ik alleen ben en voor de meeste mensen is het vrij normaal om tegen jezelf te kletsen. We vloeken als er een nagel breekt, we kirren van plezier als we goed nieuws horen. Maar wat als je opeens publiekelijk tegen jezelf praat zonder dat je het door hebt? Je bent zo diep verzonken in je eigen gedachten dat de wereld om je heen even verdwijnt. Net als de mensen om je heen.
Op de een of andere manier weet je wat sociaal geaccepteerd is en wat niet. Je wilt liever niet bij de groep horen waar je met een boog omheen loopt, de loenatiks die op straat lopen te schreeuwen en er onfris bijlopen. Ik schrok me wezenloos toen een wildvreemde man laatst tegen mij begon te roepen en daarna doodleuk tegen zei: “Ik zit daar, dat is mijn plek”. Zonder pardon wurmde hij zich tussen mij en een andere vrouw in terwijl we op de tram zaten te wachten. Ik wist niet hoe snel ik weg moest komen! Dan is er ook een hele andere groep praters: de bellers met oordoppen in. Je ziet niet dat ze iemand aan de telefoon hebben, dus lijkt het of ze tegen zichzelf praten. Niet dus. Maar goed. Zie jij al deze mensen helemaal niet meer? Merk je het niet als een wildvreemde je aan de kant duwt? En praat jij er lustig op los zonder daar een paar minuten later nog maar iets van te herinneren? Dan ben jij een dwangmatige dagdromer. Je bent zo met je hoofd in de wolken dat niks tot je doordringt.
Lose yourself in a daydream
Dagdromen heeft iets romantisch en nostalgisch. Als we dagdromen laten we onze fantasie de vrije loop en doen we beroep op onze verbeeldingskracht. Het heeft iets magisch. Dagdromen is dan ook perfect om met stress en onrust om te gaan want je ontsnapt even aan de realiteit. Voor een moment bestaat de grote boze wereld niet en kun je alles vergeten. Voor dwangmatige dagdromers kan de wereld helemaal verdwijnen. Dat zit zo: Ons brein is geprogrammeerd om te belonen of om te troosten. We drinken liefdesverdriet weg en verdienen oneindig veel chocolade. Als we gestrest zijn, bijten we op onze nagels of roken we een peuk. Gewoontes die erin sluipen, net als dagdromen een gewoonte kan worden. Het sluipt er bijvoorbeeld langzaam in als je een lange tijd veel stress ervaart. Op die momenten is het fijn om niet aan nare dingen te denken en fantaseer je vervelende gedachten weg. Tot je op een gegeven moment geen onderscheid meer kunt maken tussen je dagdromen en de werkelijkheid. Het is verwarrend als je fantasieën opeens nét zo echt lijken als de wereld om je heen. Prikkels komen niet van buitenaf maar eerder vanuit jezelf. Zo kunnen dwangmatige dagdromers fysiek opeens emoties tonen zonder dat ze daar erg in hebben. Ze beginnen vanuit het niets te lachen of te huilen of ze schudden met hun hoofd. Allemaal omdat ze diep verzonken zijn in hun eigen wereld. Heel soms vergeten dagdromers zelfs te eten, douchen of slapen!
De kracht van dagdromen
Dagdromen kent veel voordelen. Wie dagdroomt kan zich beter inleven in mensen om zich heen, wordt stukken creatiever en heeft de kracht om te manifesteren. Dagdromers focussen zich op het positieve en zijn in het hoofd constant bezig met persoonlijke doelen. Ze zien bepaalde situaties voor zich, visualiseren en zenden energie het universum in. Dagdromen vergroot je denkvermogen. Want ook al lijk je afwezig, je brein is uitermate actief! Er gebeurt heel wat in de prefrontale cortex hebben wetenschappers aangetoond.
Soms is het minder fijn…
Het begrip ‘Maladaptive Daydreaming’ is in de wereld geroepen door Dr. Eli Sómer in 2002 maar is nooit erkent als medisch probleem. Toch kán het voor sommige mensen een probleem zijn. Wat als je niet meer kunt slapen? Of bij de bushalte staat maar opeens niet meer weet waar de reis heen gaat? Tja… it happens. Juist omdat jouw brein overactief is, kan het zijn dat jij afwezig bent. Je bent er letterlijk even niet en hebt het gevoel dat je niet in je eigen lichaam zit. Belangrijke informatie komt niet binnen en mensen kunnen zich irriteren aan het feit dat je niet naar ze luistert. Niet dat je daar iets aan kunt veranderen! Vervelend is het wel… nog vervelender is het als jouw fantasie een loopje met je neemt. Als je je eigen leven boring vindt en fantasieën nastreeft die niet reëel zijn. Dit is het moment om hulp in te roepen. Cognitieve gedragstherapie zou kunnen helpen.
Laat dagdromen bloeien
Accepteer je innerlijke wereld als onderdeel van jezelf zolang je jezelf er niet in verliest. Jouw fantasieën horen bij jou en vormen je tot wie je bent. Het is een krachtige tool als je je kunt inbeelden wat je wilt en wanneer je het wilt. Stukje bij beetje creëer je op deze manier je eigen unieke toekomst en ontdek je talenten die je anders niet onder ogen durft te komen. Zolang dagdromen je leven niet overnemen is er niks aan de hand.
