Iedereen heeft aanleg om vreemd te gaan
Het is nogal wat om te zeggen: iedereen heeft aanleg om vreemd te gaan. Toch is het zo. Terwijl we het verschrikkelijk vinden, echt: we háten het. Er is niks zo oneerlijk als degene waar jij het meest van houdt te verraden. Het is he-le-maal verkeerd. Toch?
Iedereen die bedrogen is, zal dit beamen. En geloof mij, bijna iedereen heeft oog in oog gestaan met bedrog. Mijn – verschrikkelijke – ex kon het ook niet laten om over iemand anders heen te gaan, maar ook vriendinnen zijn regelmatig aan de kant gezet omdat er een ander was. Zodra het onderwerp vreemdgaan onze gesprekken passeert zijn we allemaal vurig en we vinden het onvergeeflijk. Logisch.
Maar eerlijk is eerlijk: we kennen ook mensen die vreemdgaan. Vrienden of vriendinnen die een scheve schaats rijden en overduidelijk schuldig zijn. Wat doe je dan? Ben jij degene die het zijn of haar grote liefde vertelt? Of laat je het stel aanrommelen? Het blijft een gevoelig onderwerp en het liefst gooi jij onrecht per direct open en bloot. Alleen doe je het niet altijd. Why? En waarom gaan mensen überhaupt vreemd?
Vast niet omdat je jouw partner niet meer aantrekkelijk vindt, omdat de passie weg is of omdat je geen respect hebt voor elkaar. Dat ligt zo voor de hand. Want zelfs gelukkige stellen met genoeg romantiek in hun leven gaan wel eens vreemd.
Het antwoord op de vraag: waarom gaan we vreemd, is een bittere pil om te slikken. Want niemand, maar dan ook niemand kan het tegenhouden als we antropologe Helen Fisher moeten geloven. Deze vrouw heeft zo haar eigen theorieën over vreemdgaan, en ze heeft er een boek over geschreven: Anatomy of Love: A Natural History of Mating, Marriage and Why we Stray.
1. Vreemdgaan zal nooit verdwijnen
Niemand zal ontrouw aanmoedigen, en toch gebeurt het. Het maakt niet uit in welk land of in welke tijd we leven: mensen gaan vreemd. En nog regelmatig ook.
Fisher zegt hierover: “Ondanks onze normen en waarden waarbij vreemdgaan – in bijna iedere cultuur – not done is, ondanks het immense schuldgevoel en ondanks het risico om familie en vrienden kwijt te raken, doen we het toch”.
2. Mannen én vrouwen zijn schuldig
Het is heus niet dat alleen mannen hun pik achterna lopen. Dat is makkelijk gezegd, maar vrouwen kunnen er ook wat van. Fisher zegt hierover: “Miljoenen jaren geleden was vreemdgaan een strategie om jezelf voort te planten. Mannen zoveel mogelijk, vrouwen het liefst bij de hoogst haalbare partner”. Dus als er een betere man voorbij kwam, neukten ze zich gerust hogerop. Nu moeten we er niet aan denken om zwanger te raken van een minnaar, maar ons lichaam is blijkbaar nog op dezelfde manier geprogrammeerd.
3. Seksuele monogamie is niet natuurlijk
Dit geldt niet voor iedereen, maar toch voor veel mensen als we de berichten van Fisher moeten geloven. Volgens Fisher betekent monogamie in moderne relaties het hebben van een levenspartner, en dat is niet hetzelfde als een seksuele partner. Sterker nog: seksuele monogamie is een constructie, een moderne keus die we onszelf opleggen omdat we zekerheid willen.
En dat is het nog steeds. Vreemdgaan is een optie, maar trouw blijven aan je lief ook. Wij zeggen: kies dan toch maar voor dat laatste. Trouw blijven is een keuze en het zit dus niet in onze natuur. Als jij wilt dat jouw relatie het overleeft, vertrouw dan op jouw normen en waarden, en niet op je DNA.
