Een pleidooi voor naast elkaar zitten in een restaurant
Even buiten de deur een hapje eten: het komt vaak voor. Mijn man en ik houden van lekker eten en dat doen we het liefste náást elkaar. Dit: het naast elkaar zitten, wordt niet altijd gewaardeerd. Ten eerste omdat niet alle restaurants hierop zijn ingericht en ten tweede omdat het volgens de etiquette niet zo hoort. Partners zitten nooit naast elkaar. Tenzij ze pas getrouwd zijn. Dit laatste is bij ons het geval maar ook voor onze bruiloft en voor de rest van ons leven hebben wij liever hetzelfde uitzicht.
Energetisch gebeurt er veel tussen mensen. Ook als je eet. Ik gruwel als ik stellen zie die zwijgend tegenover elkaar hun dure hapjes weg lepelen. Als het even kan kiezen wij dan ook een restaurant uit waar ze bankjes hebben zodat je naast elkaar kunt aanschuiven. Dit is romantischer maar wordt niet altijd gewaardeerd. De bediening kijkt ons vaak vragend aan wanneer we het bord verplaatsen. Héél soms wordt het bord zelfs teruggeplaatst omdat naast elkaar zitten niet hoort. Dit snap ik als het druk is, als de tafels krap in de ruimte verdeeld staat en je zowat bij de buurman op schoot zit, maar in alle andere gevallen? Dan vind ik naast elkaar zitten een must.
Wanneer je naast elkaar zit deel je meer, al is het maar hetzelfde uitzicht. Naast elkaar zitten, zorgt voor een informelere sfeer en je kunt beter met elkaar praten als je elkaar goed verstaat. Geen van beide hoeft de ‘beste plek’ op te offeren en je kunt stiekem van elkaars bord eten (jep, dit doe ik). Verder is het fijn om tegen elkaar aan te leunen en samen mensen te kijken. Al kun je elkaar niet in de ogen kijken, je gunt elkaar af en toe een blik. Naast elkaar zitten is in mijn ogen zo veel fijner en daarom proberen wij dit áltijd.
