Column Robin: Het verhaal van een typisch meisje
Deze week Column doen we het even helemaal anders. Dit is het verhaal van een typisch, niet zo typisch Amsterdam meisje. Een meisje met een droom. Maar dromen, wat doen we hier nu eigenlijk mee? En wat doe jij eigenlijk met je dromen? Robin vertelt…
Er was eens een meisje. Een typisch, niet zo typisch, Amsterdams meisje met een droom. Ooit de wereld over kunnen reizen om haarzelf te verrijken met alle kennis buiten haar kleine stad. Vaak droomde ze weg over verre landen waar ze een nieuw leven zou beginnen. Dagen, weken, maanden en uiteindelijk jaren gingen voorbij, maar het meisje vond zich zelf nog steeds in Amsterdam. Inmiddels was het meisje uit gegroeid tot een jonge, zelfstandige vrouw. Onafhankelijk, zelfverzekerd en tegelijkertijd al het tegenovergestelde. Want hoe onafhankelijk ben je eigenlijk in deze wereld? En hoe zeker voel je je als je je eigen dromen niet eens durft te volgen?
Tijdens haar begin twintiger jaren kon ze haar dromen nog redelijk goed verbergen. Verdrinken in de verleiding van de nacht. Dansen tot dat je voeten pijn deden en drinken zodat je maar niet hoefde te denken over alle dingen die je eigenlijk anders had kunnen doen. Vluchten in romances om jezelf tijdelijk te verliezen in een wereld welke niet je eigen is. Want vluchten en verdrinken is makkelijker dan geconfronteerd worden met de huidige situatie; een stil leven.
Wilde haren laten uiteindelijk los en maakte plaats voor iets wat men ambitie kan noemen. Of wellicht eerder bewijsdrang. Het meisje, nog steeds niet comfortabel als jonge vrouw, voelde sterk de behoefte om haarzelf te bewijzen. Dat dingen nog steeds mogelijk zijn. Dat niet alle kansen zijn verschoten. Dat je nog steeds kunt werken voor dingen waar je in gelooft. Nee, waren dat maar de inzichten. Ze wilde zich voornamelijk bewijzen voor een ander. Om bevestiging te vinden in het tijdelijke leven wat ze zich had aangemeten. Dus verruilde ze de nacht voor het kantoorleven aan de grachten. Om zichzelf ditmaal te verdrinken in de macht van het geld.
De jaren sluipen voorbij. Waar haar droom langzaam maar zeker is verdwenen tot een herinnering aan een tijd waarin dromen nog mogelijk waren, is de kracht van het geld zich als een fort om haar heen aan het bouwen. Ze droomt nog wel van verre landen, maar ditmaal badend in luxe met mooie kleren en veel Instagram waardige foto’s. Oh en een slank en strak lijf natuurlijk. Waar zijn de dromen gebleven over de natuurwonderen van de wereld? Over opgaan in culturen en jezelf verrijken met kennis ondenkbaar in Amsterdam?
Net wanneer het lijkt alsof jeugddromen plaats hebben gemaakt voor de oppervlakkigheid van de stad, ontmoet ze een jongen. Een typische, niet zo typische, vrije jongen. Zijn leven past in een rugzak en zijn paspoort heeft hij altijd bij de hand. Zijn koffer zit boordevol avonturen, de ene nog spannender en kleurrijker dan de ander. Zijn verhalen nemen haar mee naar verre landen, vol natuurwonderen en kennis van verschillende culturen. En, alsof het nooit anders is geweest, vertelt ze over haar eigen dromen. Niet over luxe reizen of over Insta likes, maar over verre landen en kennis buiten de muren van Amsterdam.
Nu, zeven maanden later, zit ze niet meer achter een bureau op de gracht, is geld een noodzaak geworden in plaats van een streven en is het enige fort wat ze nog om zich heen heeft, het Fort in Galle, Sri Lanka. Haar jeugddroom is veranderd in de realiteit. Samen met de typische, niet zo typisch jongen vullen ze hun bagage met avonturen. Avonturen vol natuurwonderen en nieuwe kennis in nieuwe landen ver van het vertrouwde Amsterdam vandaan. Alsof het leven nooit anders is geweest.
Dit is mijn verhaal. Mijn levensechte sprookje. Tot een jaar geleden had ik mij nooit durven voor stellen dat het leven waar ik stiekem zo naar verlangde, ook daadwerkelijk binnen handbereik zou liggen. Hoe vaak ik meiden wel niet hoor zeggen dat ze grote dromen hebben, maar dat door angst en onzekerheid deze dromen nooit werkelijkheid zullen worden. Nu klinkt het alsof mijn leven van de een op de andere dag is veranderd. Dat klopt ook wel. Maar dat had veel moed en zelf evaluatie nodig. Er zal altijd een reden zijn om iets niet te doen. Maar geloof mij, het najagen van je dromen is zo veel vrijer dan het leven in een stil leven. Vandaag is nu weet je wel, over vijf minuten kan alles anders zijn. Think about it…
Liefs,
Robin
Lees ook: Zonder grenzen is er geen vrijheid
