Column Robin: Deze film veranderde mijn leven
Deze week column gaat over mijn verslaving; consumeren. We doen het allemaal en ook allemaal overmatig. Maar wat houdt consumeren precies in? En wat betekent het voor de mensen om ons heen? Na het zien van deze documentaire veranderde mijn leven direct.
Ik ben verslaafd. Verslaafd aan nieuwe dingen. En dan voornamelijk aan nieuwe kleren. Het liefste hul ik mezelf elke dag in een andere outfit. Nog heerlijk ongedragen, schoon van vlekken en kreukels en klaar om nieuwe herinneringen aan te hangen. Maar elke reiziger weet; hoe meer kleren, hoe zwaarder de tas. En waar komen deze kleren eigenlijk vandaan?
Op mijn laatste lange reis heb ik het gepresteerd om mijn koffer onder de 25 kilo te houden. Een behoorlijke prestatie gezien ik meestal mijn reis al begin met 2 kilo overgewicht… Maar volgens vriendlief was 25 kilo al tien kilo te veel. Nog meer bewijs dat ik meer kleren eigenlijk helemaal niet nodig heb. Want, wat doe je met je oude kleren als je nieuwe kleren hebt gekocht?
De meest aannemelijke locaties voor oude kleren zijn toch vaak:
- De IJhallen – lekker centjes verdienen waarmee je weer nieuwe kleren kunt kopen
- Marktplaats – als het te koud is voor de IJhallen
- De Zak van Max – met een goedgevoel geld doneren aan de minderbedeelden
- Op zolder – in heel veel dozen onder het mom van ‘ga ik vast ooit nog eens dragen’
De grap is dat ik op reis helemaal niet zo’n verzameldrang heb. Je moet het doen met de kleren die in je koffer passen en daarmee basta. Elk extra kleding stuk is meer gewicht en (zeker met een backpack) meer rugpijn. Maar zodra ik thuis ben in Amsterdam, slaat de hebzucht ineens toe. Als een soort magneet word ik aangetrokken tot het Spaanse kledingmerk. Maar ook online ben ik niet veilig. Asos is sneller getypt dan Google en ook de nieuwe items van NastyGal worden snel even gecheckt.
Het voornemen om even lekker goed te sparen, wordt zo mijn kledingkast in geblazen. Voordat ik het weet, heb ik ineens allemaal dingen nodig. Zo heb ik die nieuwe sleehakken nodig, want ik heb geen overdag-hak-schoenen. Of zijn mijn gympies ineens nodig toe aan vervanging. Vergeet niet mijn verjaardagsoutfit, want ik kan natuurlijk niet in mijn oude kloffie aankomen… Hoe kan het toch dat ik zo geprikkeld raak als ik de muren van mijn eigen stad binnen loop?
Nu denk je misschien niet direct dat dit een wereldprobleem is. Mijn koopzucht zal vast niet zorgen voor gruwelijk mensenleed of het einde van de wereld. Maar daar hebben we het dus mis. Zo worden de meeste kleren die vandaag de dag te koop zijn, gemaakt door slaven. Volwassenen en kinderen die misschien een paar euro per dag verdienen en leven onder enorme druk en stress. Al weet iedereen dat tegenwoordig wel.
Slavernij doet ons dus niets, te ver van ons bed show. Wat zet ons dan wel aan het denken? Zou het misschien de vergiftiging van de aarde kunnen zijn? Alle chemicaliën die worden gebruikt om te zorgen dat wij elke week iets nieuws kunnen kopen, maken onze aarde ziek. Water wordt vergiftigd. Grond wordt niet meer vruchtbaar. Laat staan de lucht die we inademen.
BORING! Zien we niet, dus bestaat niet. Oké. Maar wat dacht je van je eigen gezondheid? We zijn zo druk bezig met het verzorgen van ons lichaam. Healthy living is een super trend. Niet alleen van binnen willen we gezond zijn, maar ook van buiten moet alles stralen en vooral strak eruit zien. Het is dan ook gek dat we er helemaal niet bij stil staan wat we óp onze huid leggen. Grote kans dat de kleding die nu zachtjes schuurt over je huid, gemaakt is met pesticide. Een van de grootste geheime kanker opwekker.
Al dit werd mij duidelijk, toen ik de film zag die mijn leven veranderde. Na het zien van de documentaire ‘The True Cost‘ ben ik in tranen uit gebarsten. De film was voor mij een ware Eye opener. Hoe kunnen we in hemelsnaam trots zijn op een complete outfit die ons €30 heeft gekost? En hoe kan het dat we bereid zijn om honderden euro’s aan een designer tas uit te geven, terwijl de echte handjes maar een paar euro per week er aan overhouden? We maken niet alleen de wereld, maar ook onszelf kapot…
Dus dit is een mededeling aan mezelf; JE HEBT NIETS MEER NODIG! En Als je iets nodig hebt, dan zijn er hele mooie andere initiatieven. Zoals de kleding bibliotheek LENA the Fashion Library, of verantwoorde kledingwinkels zoals Nukuhiva van Floortje Dessing of Afriek. En natuurlijk vintage winkels!
Voor elke vrouw die wel eens naar haar kledingkast kijk en denkt; ik heb niets om aan te trekken. Kijk deze documentaire. It will change your life.
Lees ook: 5 redenen waarom vintage fashion een goed idee is
