Hoe veilig is Jordanië voor toeristen? Enfait
Vandaag vertrek ik naar Jordanië en hoewel ik enorm veel zin heb in de reis, merk ik dat ik stiekem toch een beetje zenuwachtig ben. Jordanië heeft het qua ligging allerminst getroffen, met buurlanden waar je niet spontaan even langs wipt met een doos zelfgebakken brownies en een gezellige roddel. Syrië, Irak, Israël en Saoedi-Arabië zijn allemaal onrustig en de enorme vluchtelingenstroom zorgt in gebieden in het noorden van het land voor onrust. Er is geen negatief reisadvies en toch blijven de toeristen weg. Waarom eigenlijk? Wat is er van de onrust bij de buren voelbaar in Jordanië? Als Floortje terug naar Syrië durft, durf ik toch zeker wel naar Jordanië?
We gaan bijna landen op de luchthaven van Amman en ik zie steden als Aleppo op de luchtkaart verschijnen. Mijn hart gaat sneller kloppen. Gruwelijke beelden uit het nieuws doemen op. Klamme handen. Nog nooit ben ik zo dichtbij oorlogsgebied geweest. Binnen een half uur na landing, rijden we modern en gezellig Amman binnen. Onze koffers gaan bij het hotel door een securityscan: extra veiligheidsmaatregelen, maar verder merk ik niets wat duidt op gevaar.
De volgende ochtend stuur ik een zeer hatelijk berichtje van mezelf in bikini, dobberend in de prachtige, warme Dode Zee, naar een verkleumd, tegen de verwarming geplakt, thuisfront. Dit bevalt me wel… Voor vertrek grapte ik dat ik na mijn twee weken durende griep, zonder enige lichaamsbeweging en liters mierzoete hoestdrank getankt te hebben, wel een boerkini zou kopen om alle uitzakverschijnselen te bedekken. Eerlijk gezegd had ik dit badmodeverschijnsel nog nooit in levende lijve gezien, maar in de Dode Zee dobberen een paar übervriendelijke, royaal glimlachende boerkini’s om me heen. Best een goede uitvinding; het zou toch “doodzonde” zijn als ze deze zee niet in zouden kunnen.
Veilig in Amman: check. Veilig dobberen in de Dode Zee: check. Eerlijk gezegd is mijn vakantiegevoel inmiddels in volle glorie doorgebroken. In de bus naar Petra, één van de 7 wereldwonderen, groeit deze genant aanwezige jubelstemming met de minuut. Als een volmaakte dwangneuroot schiet ik binnen een half uur ongeveer 300 foto’s van het landschap – DIT MOET WORDEN VASTGELEGD – en dan zijn we nog niet eens in Petra… help.
We zijn er. Petra is magisch, niet in woorden te vatten, veel groter & indrukwekkender dan ik had verwacht. Wat had ik eigenlijk verwacht? Het is één van de 7 wereldwonderen! De sprookjesachtige mannen met kohl rond hun ogen, de fotogenieke kamelen, de geur van kruidige wierrook en de betoverende, oude stad, nemen me mee terug in de tijd. Petra heeft een enorme omvang en je kunt er makkelijk een paar dagen rondlopen en van de ene verbazing in de andere vallen.
Weten hoe deze reis verder gaat en meer foto’s bekijken van bijvoorbeeld de betoverende Wadi Rum woenstijn? Kijk op www.littlewanderbook.com!
Je kunt Little Wanderbook ook volgen op Instagram & Facebook!
