Column Robin: kakzooi
Robin deelt haar avonturen in haar wekelijkse column voor Enfait. Deze column is een behoorlijk schijt artikel. Eentje waarin poep en kak centraal staan. Word je al ongemakkelijk? Dan zou ik vooral verder lezen!
Guess who’s back! Heel stiekem zijn wij weer geland in Nederland. Iets vroeger dan gepland, maar daardoor niet minder gezellig. Zoals we onderhand hebben geleerd, gaan dingen vaak niet zoals je plant. En daar kan je je dan maar beter aan overgeven.
Over overgeven gesproken… Deze week wil ik graag een heel ander onderwerp aansnijden. Namelijk; poep. En dan met name het werkwoord hiervan. Want waarom doen we hier nog steeds zo spastisch over met z’n allen? Poepen doen we allemaal en hebben we ook allemaal nodig. Want stel je voor dat je al het eten ed. zou opsparen in je lichaam. Nou ik kan je vertellen, dat is absoluut geen pretje!
Poepen staat al een tijdje centraal in mijn leven. Ik kan het namelijk niet zo goed. Whaa dat is gek en persoonlijk! In mijn hoofd gaan er nu allerlei alarmbelletjes af dat ik dit met jullie deel. Want praten over poep is misschien nog wel erger dan praten over een soa. En dat vind ik belachelijk. Maar goed, ik ga jullie mijn intieme verhaal delen. Mijn kakzooi.
Ik poep namelijk niet graag. Niet omdat ik me er voor schaam, maar simpelweg omdat mijn lichaam niet vaak wil. Dus dat betekent dat ik vaak met een drie maanden ogende zwangere buik rond loop. Mijn foodbaby zullen we maar zeggen. En hoe gezellig dit ook mag klinken, het is verschrikkelijk. Iedereen die wel eens een opgeblazen gevoel heeft gehad, weet hoe vervelend dat is.
Helaas is poepen nu eenmaal niet voor iedereen zo gemakkelijk. Gelukkig kan voeding al een hele hoop goedmaken. Zo eet ik zelf bijna geen gluten en lactose meer en dat lijkt wel te helpen. Maar er zijn ook mensen die echt psychische problemen hebben als het op poepen aan komt. Die durfen gewoon echt voor geen goud op een ander toilet naar de wc te gaan of zelf niet wanneer er iemand anders thuis is. Dat zijn geen dingen waar we grapjes over zouden moeten maken.
Maar waarom is praten over poep zo moeilijk is? Oké, het ruikt vaak niet al te lekker. Maar als ik na ander half uur een bikram les uit strompel, dan ruikt het ook niet al te fris kan ik je vertellen. Toch doen we hier dan weer helemaal niet moeilijk over. Poepen is een taboe geworden. We doen het allemaal, maar niemand praat erover.
Vaak maken we elkaar zelfs nog even belachelijk als iemand heeft gepoepeld. Zeg nu eerlijk, als jij een openbaar toilet hebt gebruikt en de dame voor je heeft een nummer twee gedaan, dan loop jij ook terug naar je vriendinnen met een vies gezicht en een opmerking in de trant van; ‘Iewl die chick daar heeft net gewoon even keihard zitten drukken op de plee!’. Maar is dit niet eigenlijk heel erg gemeen? Tenzij de dame in kwestie de hele wc heeft zitten onder schijten en het van de bril afdruipt, heeft iedereen toch gewoon het recht om zijn of haar behoefte te doen wanneer dit opkomt?
De desbetreffende kakker heeft zelf namelijk ook vast niet heel lekker gezeten op het toilet. We weten allemaal hoe verschrikkelijk het is, wanneer je niet thuis bent en ineens voelt dat er kopjes worden gegeven… Mensen doen gekke dingen als ze niet thuis kunnen poepen. Neem bijvoorbeeld het horror verhaal van dat meisje die bij haar scharrel was en moest kakken, maar waarvan de wc niet doortrok. Die heeft vervolgens de drol er met haar handen uitgevist en in haar tas (?!?!) gestopt. Oké nu is kakken bij je scharrel ook niet erg sexy, maar in je tas stoppen?!
Het is toch te bizar dat we ons zo schamen voor een functie van ons lichaam dat ons eigenlijk zo gezond houdt? We zouden trots moeten zijn dat we alles goed werkt en we mooie grote drollen kunnen draaien.
Dus bij dezen een oproep aan iedere kakker die dit leest. Wanneer je moet poepen, ga dan gewoon lekker poepen! Uit naam van een ieder die dat dus niet altijd kan (c’est moi), vind ik dat je het verplicht bent te poepelen waneer je lichaam dit aangeeft. Namaste 🙂
Liefs,
Robin
