De hang naar ouderwetse rituelen
Toen ik klein was, zat mijn leven vol structuur en kleine rituelen. Door de week ging je naar school, op zaterdag kreeg je één bakje chips en keek je ‘Geef nooit op’ of de ‘Mini-playbackshow’ met Bulletje en op zondag mocht je je broodje achter de televisie opeten met Vila Achterwerk op de achtergrond.
Op woensdagmiddag was je vrij en mocht je met vriendjes spelen en maandagavond was meestal gereserveerd voor muziekles. Lekker duidelijk allemaal. Zelfs voor je verjaardag wist je précies wat je te wachten stond. Het begon altijd met aftellen, iedere dag trok ik weer een ballonnetje van de muur. Op de dag zelf werd je stoel versierd met ballonnen, hing het huis vol met slingers en mocht je zelf kiezen wat er ’s avonds op tafel verscheen. Meestal lasagne. Dit was hoe mijn leven er vroeger uitzag en mijn ouders pleitte dan ook voor rust, reinheid en regelmaat. Ik geloof dat kinderen daar behoefte aan hebben maar volwassenen ook. Op vaste dagen en tijden dezelfde dingen doen is fijn.
Niemand stuurt nog een kerstkaart
Met kerst kreeg ik opeens heimwee naar vroeger omdat ik merkte dat het vertrouwde van toen langzaam maar zeker helemaal verdwijnt. Want kerst was bij ons thuis ook zo’n lekker ritueel… we bleven thuis, hielden de brievenbus in de smiezen en op kerstavond aten we pas om twaalf uur ’s nachts. Wat een feest! Dit jaar bleef de brievenbus leeg. Geen enkele kerstkaart verscheen er op de deurmat en eerlijk gezegd heb ik er zelf ook geen verstuurd. Ik kan het dus niemand kwalijk nemen, maar jammer vind ik het wel. Ik heb me voorgenomen om volgend jaar weer kaarten te sturen want dat is toch veel leuker dan een vluchtige App? Ook was ik de hele week druk in de weer om alvast kerstinkopen te doen, want met kerst zijn de supermarkten toch dicht? Maar nee hoor… mijn vriend zei: “wat maak je je druk?” “Als we iets vergeten kunnen we op eerste kerstdag toch even naar de App?” Weer zoiets… met kerst naar de App! Dat is toch alles behalve romantisch? En had je Amsterdam op tweede kerstdag moeten zien… gigantisch druk, files in de stad want mensen gingen massaal shoppen in de sale.
Onrust
Omdat de wereld tegenwoordig altijd maar doorraast is het lastig om zelf stil te staan. Mensen verliezen hun ritme en zondag is allang geen rustdag meer. De tijd vliegt voorbij en voordat je het weet ben je weer een week verder. En wat heb je nu eigenlijk allemaal gedaan? Vaak weet ik dat niet eens meer. Niet omdat mijn geheugen me in de steek laat, maar omdat ik zoveel dingen door elkaar doe. We staan minder stil bij seizoenen en tradities en maken minder tijd om gewoon niks te doen. Laten we dit wél doen. Zo krijg je een beter besef van tijd en dat creëert overzicht in je leven. Vrijdagavond is voor spelletjes, zaterdag voor de boodschappen, zondag voor boswandelingen met daarna een kop soep en woensdag voor yoga. Lekker duidelijk.
Kleine rituelen zijn net zo belangrijk
Laten we deze kleine rituelen omarmen. Bijna overal op de wereld worden grote rituelen nog wel in stand gehouden, denk aan een huwelijk of de dood. Deze rituelen gaan gepaard met symbolische handelingen die ons helpen om een overgang te maken. Het heeft te maken met het afsluiten van levensfase om vervolgens de toekomst weer te omarmen. Rituelen zorgen ervoor dat we ons verbonden voelen met anderen. Is het daarom niet fijn ook kleine rituelen in stand te houden. Júíst in deze tijd? Het inpassen van duidelijke rituelen, zorgt voor vertrouwen en gezelligheid. Rituelen creëren een ’thuisgevoel’ en zorgen voor rust, ruimte en verbondenheid.
