Column Robin: Een ode aan die klootviool van een ex
We hebben er allemaal wel eentje; een klootviool van een ex. Zo eentje die jaren later nog steeds je nekharen overeind doet staan. Robin liep haar ex dit weekend tegen het lijf en dat bracht allerlei verschillende herinneringen naar boven…
Toen ik meneer Calvé voor het eerste tegenkwam op een verjaardag, dacht ik dat mijn hart er mee op zou houden. Wat een knapperd! Met zijn blonde lokken en dat perfect (gebruinde) lijf leek hij zo uit een Chocomel reclame weggelopen. Ik kon mijn ogen niet meer van hem afhouden en heb de hele verjaardag gênant naar hem zitten staren. Ik kon het dan ook niet geloven toen ik later die avond met deze blonde god stond te zoenen. Winning!!
De daarop volgende drie maanden was ik volop aan het daten met meneer Calvé. Wat een feestje. Dat zo’n man ook maar interesse kon hebben in mij, ik snapte er helemaal niets van… We zagen elkaar zo vaak als onze agenda’s toestonden en uiteindelijk zat ik zelfs bij zijn ouders rond te tafel. This is getting serious!
Na drie maanden vertrok hij voor een paar maanden naar Azië. Stonden we dan op Schiphol, ons groot te houden om niet heel hard te gaan huilen. Nou daar lukte dus niets van, beide begonnen we hard te snikken toen het moment kwam dat hij toch echt moest gaan. We beloofde elkaar heel erg te missen en zo vaak mogelijk te Skypen. Zo vol goede moed.
Aan het einde van zijn reis kwam ik hem opzoeken en zouden we kerst samen doorbrengen op een tropisch eiland. Na aankomst viel het me al op dat meneer niet echt happig was in de slaapkamer. Na drie maanden droogte, zou je toch denken dat het een en al bedroom party wordt, toch? Dat was van een koude kermis thuis komen…
Maar goed, ik laat me niet zo snel uit het veld slaan. Misschien heeft hij gewoon een extra stimulans nodig. En laat ik nu net mijn sexy santa pakje in mijn koffer hebben liggen! Vol goede moed hees ik mezelf in het fluwelen pak (fluweel in de tropen…) en drapeerde ik mezelf in de deuropening waar meneer tv lag te kijken. Hij keek op en zei; “ahh heb je je kerstpakje aangetrokken? Wat schattig” en gaat zo verder met tv kijken.
Euhm… WAT IS DIT?! Ik sta potverdomme in de bloed hitte, mezelf in een fluwelen seks pak te wurmen zodat we wellicht eindelijk even van bil kunnen gaan na drie maanden droogstaan en jij gaat liever tv kijken?! Waarop hij antwoordde; “maar weet je wat het is lieverd, een broodje pindakaas elke dag is ook niet lekker”
Ik geef je even een momentje.
Ja dat zei hij echt. Tegen zijn vriendinnetje. Tegen het meisje dat duizenden kilometers heeft gevlogen om bij hem in zijn armen te liggen. De armen die liever de afstandsbediening of zijn surfplank beet hadden, of sexy dames met maatje 0. Daar lustte hij wel pap van. Maar niet van mijn “dikke” pindakaas lijf.
Nu zou je denken dat dit het einde betekende voor mr. Calvé, maar niets is minder waar. Ik bleef. Want dat is wat je doet als je iets heel graag wil. Ik wilde dat het zou werken. Ik wilde dat deze man mij mooi zou vinden. Ik wilde dat deze man van mij zou gaan houden. Uiteindelijk kon hij er zelf niet meer tegen en maakte hij het (zes maanden later) alsnog uit.
Het heeft een behoorlijke tijd geduurd voordat ik mezelf weer kon waarderen in de spiegel. Al die keren dat hij zei dat ik te dik was, of me gek kleden, of gewoon is “normaal” moest doen. Al die keren dat hij over andere vrouwen kon zeggen hoe sexy of geil zij waren, of dat hij met andere meiden in bed lag terwijl hij tegen mij zei dat hij bij z’n vrienden was. Dat doet wat met een vrouw…
Dus daar staat hij dan. Jaren later. We zijn elkaar wel eens vaker tegen gekomen, maar dit keer is het anders. Inplaats van me direct onzeker te voelen, voel ik me krachtig en mooi. Dik of dun, bruin of blauw. Een vetvlek op mijn bril en mijn flaporen die vrolijk feestvieren in de zon. Het doet me helemaal niets.
Ik kijk naast me en kijk recht in Jo’s knal blauwe ogen. Ik zie niet alleen een hele knappe man, maar ik zie ook nog eens iemand die van top tot teen van mij houdt. Die me elke dag opnieuw verliefd weet te maken en het heerlijk vind dat ik geen schaamte ken en al helemaal niet genoeg kan krijgen van mijn naakte lijf tussen de lakens.
Dus beste Calvé, Joe Joe! Ik ben precies goed zoals ik ben. En broodjes pindakaas zijn toevallig heel erg lekker, zeker wel elke dag.
Liefs,
Robin
