Column Robin: Jezelf drogeren is niet hip
Elke week schrijft Robin een column over een onderwerp dat haar week heeft beïnvloed. Zo kan het een verhaal zijn over een gek massage avontuur, of een oproep om normaal te doen over poep. Wat het ook is, het is eerlijk en oprecht. En altijd met een kleine knipoog 😉
Poe poe, nou nou. We hebben het weer overleefd! De koning is een dagje ouder en de andere ‘koningen’ rollen nu weer eens hun bedje uit. Ik ga er niet om liegen. Ik heb een gruwelijke hekel aan Koningsdag. Je zou me gerust de Grinch van Koningsdag kunnen noemen. Het lijkt wel alsof deze dag een soort vrijspel is voor de grootste idioten om naar Amsterdam te komen en zich te gedragen als een Ierse toerist op een bierfiets. Volstrekt asociaal en compleet doorgesnoven.
Natuurlijk, de vrijmarkt in het Vondelpark is super aandoenlijk. Kindjes die hun best doen, om na zes uur in de kou te hebben gestaan met €20 naar huis te gaan. Dat is nog eens dedication! Daar kunnen andere jongeren nog eens een voorbeeld aan nemen. Maar goed, deze column is geen klaagbrief over de luie jeugd van tegenwoordig. En ook niet over de aso, doorgesnoven Ier. Nee nee, deze klaagbrief gaat over de mensen die zelf woonachtig zijn in mijn geliefde stadje. Import en export Amsterdammers.
Nu staan ‘wij’ er sowieso bekend om dat we arrogant over kunnen komen. Ik snapte dat nooit. Tja, kan ik er wat aan doen dat ik blij ben dat de supermarkt bij ons gewoon open is op zondag en dat ik op elk uur van de dag een quinoa maaltijd kan bestellen terwijl ik met mijn luie gat op mijn designer bank lig te kijken naar ‘De Wereld Draait Door’? Maar sinds ik meer aan het reizen ben, kan ik er steeds beter in komen. En met name op dagen zoals Koningsdag.
Nu moest ik afgelopen Koningsdag-nacht werken op een after. Ik hoor je denken ‘dan vraag je er ook wel om’ en daar heb je wellicht ook gelijk in. De meeste mensen hebben hun kruid al verschoten tijdens Koningsnacht en hebben op Koningsdag waarschijnlijk ook nog niet geslapen. De avond- en nacht van Koningsdag staan daarom bekend als zombieland. Zeg maar net zoiets als de ochtend na ADE… of een ander feestje waarna de stad in de ochtendglorie wordt overgenomen door jongens en meisje met zwarte doppen die schuimbekkend door de stad zwerven.
En ja. De nacht na koningsdag was a net zo heftig. Nu ben ik wel wat gewend na jaren in het uitgaansleven te hebben gewerkt. Maar toch schrok ik een beetje.
Het lijkt wel alsof jan en alleman denkt dat ‘ie een rol speelt in het nieuwe seizoen van Narcos. Openbaar je neus vol douwen met coke is niet debiel, maar gewoon focking vet Vriend! En och jongens, alleen coke is natuurlijk voor watjes. Het liefste nemen we een heel arsenaal aan drugs mee waar zelfs Keith Bakker van zou gaan kwijlen. En als je geen drugs gebruikt? Dan ben je gewoon een saaie, burgerlijke doos.
Zijn we even helemaal gek geworden met z’n allen?! Heb je ooit wel eens in de spiegel gekeken toen je de 4e ballon aan het aflebberen was? Ach zo lekker om te voelen hoe al je drie overgebleven hersencelletjes nu ook aan het afsterven zijn. Hmmm! Ja hoor strak manneke, je bent een echte vent als je met ogen zo groot als biljartballen vertelt dat dit jouw feestje is en ik – de door bitch – je NU binnen moet laten. En ja hoor liefie, ik ga je sowieso binnen laten als je tandenknarsend met Katrien Duck lippen probeert te vertellen dat je vriend bij de organisatie hoort en je heus wel op de lijst staat. Oh en dat je uiteraard geen geld bij je hebt, want meisjes betalen natuurlijk niets zelf…
Het kan me niet schelen dat ik klink als een saaie, zeiktrut. Iedereen moet natuurlijk ook helemaal lekker zelf weten wat ‘ie doet. Maar ik vind deze drugscultuur tegenstrijdig. We doen allemaal zogenaamd zo gezond met onze glutenvrije, suikervrije, vegan yogini cultuur, maar staan vervolgens wel bij elke gelegenheid een sleuteltje weg te tikken. Ik ben benieuwd wat er zou gebeuren als je een drugs- en alcoholvrij feestje zou organiseren. Zouden de zombies dan nog zoveel zelfvertrouwen hebben? Ik vraag het me af…
Liefs,
Robin
Lees ook: George Poenie en de bijzondere massage man
