Vrouwen onthullen hun littekens met het verhaal erachter
Littekens worden vaak als ontsierend gezien. Ze worden verborgen, behandeld maar nooit omarmt. Vaak zit er emotioneel zeer achter ieder litteken. Een heftige ervaring waar je liever niet meer aan denkt. Sophie Mayenne, een fotograaf uit London, wil met haar serie ‘Behind The Scars’ het verhaal achter de littekens naar buiten brengen. Het is niet nodig om je te schamen voor een litteken noch voor je verleden. Kwetsbaarheid tonen maakt je uiteindelijk sterker en het is haar gelukt om dit mooi in beeld te brengen. Voor de vrouwen op de foto’s is het een overwinning om zichzelf op deze manier bloot te geven, maar ze komen er wel sterker uit.
Maya heeft een huidziekte
Die zich de laatste maanden vooral heeft verslechterd. Vanaf 1-jarige leeftijd kwamen haar ouders erachter dat ze epidermolysis bullosa heeft. Een huidziekte waarbij er blaren op de huid ontstaan. Tot vorig jaar kon ze ‘normaal’ leven met deze huidziekte, ze had weinig klachten en kon de blaren goed verbergen. Helaas is ze op dit moment dagelijks bezig met haar huid, het verbergen van de blaren en het bestrijden van de pijn. De littekens zijn niet alleen zichtbaar maar ook pijnlijk en er is weinig bekend over haar ziekte. Veel mensen weten niet veel over epidermolysis bullosa en dat wil Maya veranderen. Als er meer bekendheid komt, wordt er wellicht ook meer aandacht besteed aan de behandeling en ontwikkelingen voor medicijnen. Ze hoopt dat mensen in de toekomst geen klachten meer ervaren.
Merci is verbrand
Haar littekens zijn een herinnering aan brand na huiselijk geweld. Het gebeurde toen ze 29 was en het was een moeilijke weg om hier emotioneel mee te kunnen dealen. Inmiddels doet ze dit heel goed. Ze noemt haar littekens haar kostbaarste bezit, een onbetaalbaar juweel dat ze bezit. Uiteindelijk heeft ze haar angst en onzekerheid overwonnen en dit gunt ze iedereen!
Agnes overleefde een gasexplosie
In 1997, toen ze zeven was, overleefde Agnes een gasexplosie waardoor ze 27 operaties moest ondergaan. Haar littekens hebben haar nooit in de weg gezeten, ze vindt ze mooi en ze vertellen allemaal een ander verhaal. Littekens zijns speciaal.
Isabella is boos
Waar anderen hun littekens omarmen heeft Isabella hier nog moeite mee. Ze zegt: “Ik ben boos, boos op de wereld. Ik ben boos omdat het twee jaar en twee dagen geleden is en omdat ik me niet meer compleet voel. Ik ben boos dat mijn herinneringen en dromen van deze gebeurtenis zich iedere dag weer openbaren door de littekens die zo zichtbaar zijn. Ik voel me niet oké maar op een dag gaat dit wel weer zo zijn.”
Bintu kreeg als kind hete thee over zich heen
Haar linkerschouder is tot onder de linkerborst verbrand. Het litteken heeft ze sinds ze elf maanden oud is, het is hoe ze is, ze weet niet anders. Ze kan zich haar lichaam zonder litteken niet eens herinneren. En toch… toch is ze soms onzeker. Op die momenten herhaalt ze tegen zichzelf: “ik heb dit litteken omdat het een onderdeel van mij is. Het is maar een litteken!”
