Voorbij persoonlijkheden
Succesvolle persoonlijkheden krijgen veel betaald. Ze leiden een ‘perfect’ leven en we neigen naar bewondering en samenkomen met deze grootsheden. We zien ze als voorbeeld en adopteren wat we zo bewonderen aan een ander. Dit doen we om te krijgen wat we willen: liefde, respect, beroemdheid en bewonderaars.
Een persoonlijkheid is ons masker en het beschermd ons voor onszelf. Ergens wil je niet gezien, gestraft of beloond worden. De zelf, dat ben jij, voorbij jouw persoonlijkheid. Dat ben jij zonder act en zonder iets nodig te hebben. Volkomen onopvallend en tegelijkertijd volkomen opvallend. Je eigenaardige zelf waar authentieke gedachten en gevoelens ontstaan. Deze zijn misschien in conflict met maatschappelijke normen en waarden die je ervaart in culturele of familiaire situaties. Dus verbranden we onszelf en adopteren we een persoonlijkheid.
De naakte waarheid
Voor diegene die op zoek zijn naar zichzelf, is een belangrijk onderdeel van de reis het achterlaten van jouw persoonlijkheid. Je moet onderscheid gaan maken tussen de persoon die je hebt gecreëerd en de persoon die je bent. In plaatst van je op de buitenkant te oriënteren ga je je op jouw binnenste oriënteren. Iedereen die zich op de buitenkant oriënteert, is als een ping pong bal, je stuitert van de ene kant naar de andere kant, altijd beïnvloed door omstandigheden waar je je op dat moment in bevindt. Soms met pieken en soms met dalen. Soms hier en soms daar.
Van dit leven, het heen en weer gestuiter, word je uiteindelijk gek.
Als je je op je innerlijke ik focust, kies je je eigen koers. Je gaat niet op zoek naar antwoorden van buitenaf. Je beweegt omdat beweegt en niet omdat je het gevoel hebt dat je MOET bewegen.
Om je persoonlijkheid voorbij te streven, moet je dingen opofferen. Je moet verlangens opgeven. Je moet hebzucht opgeven. Je moet lust opgeven. Je moet kunnen zeggen: “Ik heb genoeg want ik ben genoeg.” Meer heb je niet nodig. Alles wat je wilt komt namelijk van buitenaf maar wat is de prijs die JIJ daarvoor betaald?
Je maakt geen winst als je leeft vanuit je persoonlijkheid. Zelfs als je grootse successen behaald, komen gevoelens van gemis en onvoldaanheid weer om de hoek kijken. Het is nooit genoeg. Al jouw vergaarde rijkdom smaakt bitter.
Zelfopoffering is nodig om weer te kunnen ‘zijn’. Afstand nemen van de wereld betekent niet dat je je hoofd kaal moet scheren en alleen nog maar moet mediteren. Nee, zelfopoffering is vooral een innerlijk proces. Het is een keuze die we maken om dekmantels van ons af te schudden. Nog meer dan dat is het het opgeven van goedkeuring. Je hebt geen goedkeuring nodig om te ‘zijn’ want zonder goedkeuring van anderen kom je pas op een plek waar jij echt hoort. Jouw enige voorbeeld ben jij zelf dus leef meer uit jouw hoofd dan uit dat van een ander.
