De leeftijds crisis is real en volwassen vrouwen worden van de kaart geveegd door Hollywood
In de tijd van de film Silver Linings Playbook, kreeg Jennifer Lawrence de rol van een negendertigjarige vrouw toebedeeld terwijl ze zelf nauwelijks oud genoeg was om alcohol te drinken. Hetzelfde gebeurde in de film Joy waar Lawrence opnieuw op het doek verscheen als gescheiden veertiger. Dit zijn slechts enkele voorbeelden waarbij we zien dat vrouwen die nog geen twintig zijn in de huid kruipen van eind dertigers. Hoe vreemd deze casting keuzes ook lijken, het werd door niemand opgemerkt. De brandende vraag: waarom zou je een tiener casten om een vrouw van midden dertig uit te beelden is dan ook zeer terecht. Er zijn genoeg getalenteerde oudere actrices die plaats moeten maken voor de jongere generatie. Het lijkt alsof je als veertiger te oud bent om voor een rol als veertiger in aanmerking te komen. Popular culture wist langzaam maar zeker de volwassen vrouw van het beeld.
Jennifer Lawrence heeft zelf nog een baby-face terwijl je een gescheiden moeder van twee speelt. Het is geen geheim dat Hollywood vaak jonge – vaak ook blonde -, vrouwen cast voor rollen in populaire films. Vooral actrices tussen de 18 en 24 jaar oud zijn populair. Dit is niet altijd zo geweest! Tijdens de gouden gloriejaren van Hollywood werden sterren juist gevierd voor hun vrouwelijkheid, elegantie en ervaring. In deze tijd ging het niet alleen om een sexy jonge uitstraling maar telde een sophisticated uitstraling net zo zwaar. Wanneer is de volwassen vrouw uit het ideaalbeeld verdwenen? En wat is de impact op vrouwen en het proces van ouder worden?
In Hollywood kom je in aanmerking voor bijna alle rollen als je in je twintiger jaren leeft, vrouwen in hun veertiger of vijftiger jaren spelen vooral oma’s of heksen. Waarom is een veertig jarige man wel geschikt voor het scherm terwijl de vrouw een duidelijke houdbaarheidsdatum heeft? Toen de 28-jarige Olivia Wilde auditie deed voor de vrouwen van Leonardo DiCaprio in Wolf of Wall Street werd ze afgewezen omdat ze ’te oud’ zou zijn, terwijl ze in real life een decennium jonger is dan onze knappe Leo! In films zie je dit vaker gebeuren, mannen die de vijftig gepasseerd zijn hebben een vrouw van nog geen vijfentwintig.
Wat is de onderliggende boodschap?
Kracht en volwassenheid bij vrouwen is niet sexy. Een ouder wordende vrouw verliest haar waarde mits ze onschuldig en jong blijft. Het verlies aan collageen wordt dan ook flink bestreden met fillers en dure cremes. Waarom geldt dit niet voor mannen? Die oud en gerimpeld nog steeds sexy zijn? Vrouwen moet voor altijd zo glad als een babybilletje blijven.
Katharine Hepburn
Die huid zo zacht als een babybil kan ons gestolen worden! Waar zijn de tijden dat grote namen als Katharine Hepburn op haar 42-ste krachtige rollen speelden? In de film Adam’s Rib en Desk Set speelt ze een krachtige, vrouwelijke hoofdrol. Zou ze vandaag de dag te oud zijn om dezelfde vrouw te spelen? Waarom zit er een houdbaarheid aan talent en charme? En zien de oudere actrices er totaal niet ‘oud’ uit. Ze zijn allemaal gladgestreken en broodmager.
Maakbaarheid
We zagen het al aankomen: die maakbaarheid. Er is geen ontkomen meer aan en als je er niet aan meedoet loop je achter de feite – of eh.. strakke huidjes – aan. Zeker als je een representatieve functie hebt, is uiterlijk van groot belang. En niet alleen in Hollywood zijn er fysieke maatstaven, je bent al snel te klein, te dik of te oud. Een grote groep veertig plussers negeren is hetzelfde als fabrikanten die opeens besluiten alleen nog maar schoenen tot maat 37 te produceren. Hoe zijn we op dit punt beland? Er is behoefte aan oudere rolmodellen, aan vrouwen zoals Katharine Hepburn. We willen zien hoe het is om graceful ouder te worden en om te groeien in je eigen huid. Zo is het leven namelijk bedoeld, je wordt steeds meer de persoon waarvoor je in de wieg bent gelegd. De energie die het natuurlijke verouderingsproces met zich meebrengt is sexier en laat zien wie je echt bent. Creëer je eigen buitengewone leven en doe het op een stijlvolle manier. Laat je niet misleiden door de filters waardoor we het leven bekijken maar hecht waarde aan de verhalen die we met ons meedragen. Die verhalen, jouw positieve en negatieve ervaringen… alles wat je meemaakt. Daar is niks maakbaars aan en deze echte herinneringen vormen de realiteit.
