Interview: met Tosca Soraya Otten van TOS gallery
TOS gallery is een conceptbrand opgericht door Tosca Soraya Otten. Ze studeerde in 2007 af aan het AMFI in Amsterdam en is daarna voor verschillende brands als designer aan de slag gegaan. Voor haar werk vestigde ze zich in Shanghai, Zuid- en Noord Amerika om vervolgens een master te behalen aan het Parisian Institut Francais de la Mode.
Na deze studie ging ze aan de slag bij Cacharel en was ze onderdeel van het designersteam bij Ilja Visser. In 2016 werd het hoogtijd voor een eigen merk; TOS gallery. Een merk waarbij men niet geloofd in seizoenen maar in verhalen. Het merk focust zich op kunst, verbeelding en vakmanschap.
Vertel, de modewereld schijnt een pittige te zijn, hoe heb jij dat ervaren?
“Absoluut als pittig, haha! Het is een vreemd wereldje, met name omdat het geen logische wereld is. Er is geen goed of fout, waarbij je dus zegeviert als je mensen kunt overtuigen met jouw visie. Vaak zie ik dat degenen met de grootste bek het verste komen, maar die hebben lang niet altijd het meeste talent. Je visie is eigenlijk het enige wat je hebt in een creatieve industrie. Dat is lastig want iedereen twijfelt wel eens aan zichzelf. Ik merkte vooral in Parijs, waar de competitie in de mode bizar intens is, dat er voor mij iets belangrijkers is dan de top te bereiken; trouw zijn aan jezelf. Het supporten van andere inspirerende ondernemers, ontwerpers en artiesten vind ik ook erg belangrijk en daarbij erg leuk. Samenwerken, een no-nonsense mentaliteit, goeie vibes en waarderen van wat anderen voor je doen en wat er allemaal op je pad komt. Ik merk dat je in de modewereld erg makkelijk beïnvloed kunt worden door wat iedereen indrukwekkend vind en waar tegenop wordt gekeken, dat je dat dan als de goede richting gaat zien. Maar als dat niet past bij wie je bent, je diepste zelf, ga je dat toch niet volhouden op de lange termijn. Ik zoek dus nu met TOS gallery een weg die ik zelf steentje voor steentje uitbouw en dat is de prioriteit; dat ik oké ben met elk steentje dat ik neerleg. Of Suzy Menkes het wat vindt of niet komt op de tweede plek, hoe moeilijk dat ook is, ik moet eerst zelf staan voor wat ik op de rails zet. En dat is erg pittig inderdaad.”
Ik heb net als jij fashion & design aan het AMFI gestudeerd, wat vond je van deze studie?
“Hey, wat leuk! Ik vond AMFI een goede introductie voor de modewereld. Je krijgt overal een kruimeltje van mee. Achteraf miste ik echter veel praktische dingen maar ook verdieping in techniek, patronen en de maak van kleding. Het oefenen van sollicitatie gesprekken kwam bijvoorbeeld ook niet aan bod, portfolio’s opstellen, planningen maken of doelen zetten ook nauwelijks en ik had meer willen leren over hoe, door wie en waar kleding eigenlijk wordt gemaakt; bewustzijn van de industrie. Daar werd in Parijs aan het IFM juist weer veel aandacht aan besteed, we werkten direct met patroonmakers van bijvoorbeeld Chloe en schoenontwerpers van Balenciaga. Ik werd zelfs naar de fabriek gestuurd waar Chanel jasjes werden gemaakt door oude dametjes die per dag maar liefst vijf koffiepauzes kregen. Heel anders dan in China! Ik vond aan het AMFI de modules over denim, schoenen en streetwear weer erg handig om uit te zoeken welke richting je op wilde als ontwerper. Volgens mij is het nu ook heel anders. Mijn meest recente stagiaires waren erg creatief en conceptueel, goed met beeld en stoffen maar met zakelijke dingen en teksten weer een stuk minder. Ook met dingen tot in de puntjes goed neerzetten leek het minder, alsof het oké is als het af is. Daar moest ik wel eens op hameren. Ik denk dat modescholen hun studenten beter zouden kunnen voorbereiden op een werkomgeving en om tijdig resultaten te leveren. Of dat nu voor jezelf is of voor een bedrijf, planningen en administratie komen daar toch ook bij kijken plus een breder begrip van het product en de industrie.”
Waarom heb je zoveel in het buitenland gewerkt?
“Dat ontstond eigenlijk spontaan. Nadat ik was afgestudeerd aan het AMFI was ik helemaal op. Ik sliep weken 10 tot 12 uur per dag en deed wat creatieve projecten voor mezelf of samenwerkingen met anderen, maar was met name aan het ‘bijkomen’. Ik solliciteerde in de herfst dat jaar spontaan op een baan in Shanghai en stond begin januari met mijn koffers op Schiphol met een contract voor onbepaalde tijd. Hoewel ik altijd al avontuurlijk was ingesteld begon het op dat moment toch echt. Toen ik twaalf was vertelde ik mijn mams dat ik later in Parijs zou gaan wonen, dit had ik uit het niets besloten. Op mijn 17e had ik haar zo ver om een rondreis te maken in Kenya, onvergetelijk. Ik las de dikste boeken over avonturen en reizen door andere werelden, van Lord of the Rings tot alles van Roald Dahl. De wereld is groot, er is zoveel te ontdekken en het samenwerken met creatievelingen die de wereld anders bekijken geeft me zoveel. Het verbreed mijn perspectief zowel als mijn creativiteit en visie. Een rijkdom opzich.”
Waardoor laat jij je inspireren?
“Inspiratie is er om de een of andere reden altijd. Ik loop nooit vast, dat had ik tijdens mijn studie ook niet. Er is zoveel moois te vinden in de wereld, dat ik dat nooit heb begrepen: vastlopen. Ik laat me door allerlei dingen inspireren, combinaties van vormen, kleuren, texturen, bewegingen, formaties, patronen, etc. Hoe objecten zijn opgebouwd, hoe dingen in elkaar zitten. Van bloemen tot architectuur, van culturele gewaden tot landschappen, van bewegingen in kristallen die groeien en de kleuren van planeten in ons zonnestelsel. Maar mijn grootste inspiratiebron is de natuur en hoe daar een beeldtaal in verwerkt zit. Ik kan dolblij met mijn neus boven een hommel hangen om zijn vleugeltjes en pootjes te bewonderen, hoeveel details daarin verwerkt zitten. Hoe water zonlicht kan weerkaatsen en laat glinsteren als de wind het oppervlak doet golven. Het geluid van ruisende bladeren waar herfstig zonlicht doorheen schemert. Leren kijken was een van de dingen op AMFI die ik erg nuttig vond, daar begon de studie mee; zoeken naar vormen, kleuren, beeldtaal in je alledaagse omgeving en daar hoofstukken mee maken. Ook vind ik het belangrijk een esthetiek te ontwikkelen vanuit allerlei hoeken, niet per se westers. Afrikaanse silhouetten en materialen vind ik prachtig en ik ben gek op Japanse traditionele kimono’s zowel als van een klassieke jeans met wit T-shirt. Ik houdt verder enorm van Art Nouveau, Japanse illustraties en mijn eigen droomwereld van waaruit ik bedenk en ontwerp. Het belangrijkste is denk ik dat iets me raakt, dat ik het gevoel begrijp van wat ik zie of ervaar zodat ik dat kan omzetten in kleuren, vormen en texturen. Ik zoek een esthetiek die dieper is dan mode, tijdloos en intercultureel.”
Wat is jouw visie op mode en duurzaamheid?
“Die is heel dubbel denk ik. Tot kort geleden was ik altijd op zoek naar iets nieuws, nieuwe ervaringen maar ook nieuwe looks, kleuren, silhouetten, plekken om te leven, reizen om te maken, mensen om te ontmoeten, kortom; ontdekken. Nog steeds heb ik een avontuurlijke behoefte aan ontdekken en nieuwe dingen, maar ik heb meer en meer behoefte aan een soort kernwaarde, iets wat blijvend is en waar ik op kan bouwen. Eigenheid vertalen naar een stijl en daarbij investeren in items die je jaren wilt dragen, omdat ze bij je passen. Kleding die voldoet aan trends alleen, snel en dom bedacht of gekopieerd van andere merken, heeft voor mij geen toekomst. Daarbij is de mode-industrie inmiddels de op een na meest vervuilende industrie ter wereld, puur omdat wij met z’n allen elke paar weken een nieuw outfitje willen scoren om in te gaan stappen. Of om selfies in te schieten zodat we aan iedereen kunnen laten zien hoe leuk we er weer uit zien. Mij krijg je de Primark bijvoorbeeld niet in en ik boycot fast-fashion merken zoveel mogelijk. Ik geef liever wat minder vaak wat grotere bedragen uit aan mooie, goedgemaakte kledingstukken. Ik zou het geweldig vinden als wij, in het rijke westen, wat meer verantwoordelijkheid zouden nemen voor ons hebberige consumptiegedrag en kritischer zouden kijken naar wie die producten eigenlijk maakt en onder welke omstandigheden. Niks geen ‘ver van mijn bed show’, die tijd is voorbij. De wereld is niet meer zo groot en onbereikbaar. We moeten ons realiseren dat we echt niet zoveel kleding en schoenen nodig hebben, zeker niet als duidelijk is wat voor ethisch prijskaartje daar aan hangt. Ik zelf zit sinds een paar jaar in een (lichtelijk frustrerende) zoektocht naar een leven met minder slechte energie. Ik ben niet oké met de modeindustrie en de constante obsessie voor ‘nieuw’, als daar mensen, dieren en milieu onder lijden. Ook een bepaald dieet is daar bijgekomen, wat nog steeds in ontwikkeling is en constant verandert. Het is gewoonweg geen makkie om een dieet te realiseren dat goed is voor jezelf, andere mensen, het milieu én dieren. Voor chocolade is er geen garantie dat kinderslavernij is uitgesloten, dat is toch bizar? Maar het geheel schrappen van chocolade uit mijn leven is ook weer bijna niet te doen, al eet ik het wel veel minder. Hetzelfde geldt voor vlees, vis, melkproducten, koffie en waarschijnlijk nog veel meer (tropische) etenswaren. Lokale producten lijken het hoogste te scoren, met name de vegetarische tak daarvan. Fijn is verder dat er steeds meer initiatieven zijn voor duurzaamheid en bewust consumeren, en dat worden er denk ik alleen maar meer!”
Wie is jouw voorbeeld?
“Als ik nu moet kiezen, is dat ontwerper Dries van Noten. Die vind ik wel enorm indrukwekkend. Vroeger was dat ook Coco Chanel als vrouw in een tijd dat je eigenlijk het aanrecht moest schrobben, en Christobal Balenciaga vanwege zijn geniale technische ontwerpen met oriëntaalse invloeden. Dries van Noten echter heeft zo ontzettend zijn eigen pad neergelegd, een eigen stijl, een visie die tot in elk detail wordt doorgetrokken zonder flashy reclame campagnes of andere nietszeggende exposure, dat vind ik geweldig. Daarbij is hij zelfstandig gebleven en dus niet gecommercialiseerd door een LVMH of Gucci-group, maar volledig trouw gebleven aan zichzelf met een vaste klantengroep die op hun beurt weer trouw blijft aan zijn esthetiek en kwaliteit. Daarbij zie je aan zijn producten hoeveel aandacht er is besteed aan elk detail, van pasvorm tot afwerkingen. Van materialen tot het silhouet zelf. Dat raakt me echt, zelfs bij luxe merken zie je dat niet veel meer. Over alles is met zorg nagedacht en de meest Dries-erige keuze gemaakt. Ik droom ervan dat ik het zover ga schoppen, dat ik zo trouw kan blijven aan mezelf met zo’n hoogwaardige kwaliteit in zowel visie als product. Heel erg inspirerend!”
Is het moeilijk om voor jezelf te beginnen?
“Ja! Ik riep het al jaren, maar de knoop doorhakken en bij de KVK aanbellen heeft lang geduurd. Mijn vriend heeft me enorm geholpen om er gewoon voor te gaan, door stomweg te geloven in mijn kunnen en me te herinneren aan alles wat ik voor elkaar kreeg toen ik werkzaam was voor anderen. Dat heb ik nodig, in mijn beleving loop ik altijd achter. Wat brainstorms, research en een schop onder m’n reet verder en ik stond voor het KVK om TOS gallery in te schrijven. Wat ik heb onderschat is dat ik echt elke dag bezig ben met het merk, die knop gaat niet uit. Soms zijn het maar wat hersenspinsels, soms zijn het mailtjes die de deur uit moeten, dan weer social media posts of nieuwe ontwerpen schetsen. Maar denk ook aan inspiratie opdoen bij exposities, koffietjes doen met interessante mensen etc. Ik ben altijd bezig met bedenken hoe het beter kan, hoe ik vooruit kom. Nog steeds heb ik altijd het gevoel dat ik achterloop, dat ik meer zou moeten doen, dat anderen harder gaan en moet dan echt tegen mezelf zeggen; ‘Tos, doe dit nou op je eigen manier en in je eigen tempo. Zet de dingen neer volgens jouw kernwaardes en streef deze na.’ Het is een tweestrijd en ik ben niet altijd even aardig voor mezelf. In het begin was er in mijn hoofd een stemmetje dat schreeuwde ‘LEEEELIJKKKK’, terwijl ik dan bij het eindresultaat dacht hoe mooi het eigenlijk was gelukt, ondanks alles wat beter had gekund. Dat is een ontwerpers-trekje denk ik, nooit tevreden zijn. Gelukkig werk ik sinds vorig jaar, naast met mijn vriend, met enorm fijne freelancers waarmee ik het merk uitbouw. Het is fijn om te sparren. We zijn zelfs als team naar Paris Fashion Week geweest, een fantastische ervaring waarvan ik enorm veel heb geleerd. De voorbereidingen waren ook bizar veel werk, dat had ik opnieuw wat onderschat. Waar je al niet aan moet denken om alles goed te laten gaan! Ik huurde een auto en we vertrokken met de collectie naar Parijs, de hele groep verbleef in een AirBNB op slaapbanken en matjes, persberichten werden in drie talen uitgewerkt, we moesten achter pers en inkopers aan blijven jagen en pruttelde met de volgeladen auto door hartje Parijs. Tot slot ging op de terugweg de huurauto kapot en stonden we met de collectie met pech te wachten op een takelwagen! Gelukkig spreekt mijn vriend vloeiend Frans, hij was dé redder in nood haha. Daar moet je dan dus wel tegen kunnen, uitgeput of niet. Hop! De boel oplossen en iedereen naar huis brengen want iedereen werkt mee voor jou. Alles komt op jou neer bij een eigen bedrijfje. Iedereen heeft wel eens een shitdag, dus hoe ga je daar mee om als je net een belangrijke afspraak hebt? Vorig jaar heb ik echt te veel hooi op mijn vork genomen, dit jaar wil ik iets meer focus hebben en mijn energie beter verdelen zodat ik lekker weer een paar mooie stappen vooruit kan maken en meer moois neer kan zetten!
Tosca in drie woorden
“Eigenwijs, dromerig, we-gaan-ervoor-ig (is daar een woord voor?)”
Tip voor toekomstige girl bosses
“Ben ik een girl-boss dan? Dat klinkt eigenlijk wel cool. Oké, bang zijn is bijvoorbeeld helemaal oké! Had iemand mij dat maar verteld, haha. Dat houdt je namelijk scherp! Leer wel herkennen wanneer angst van mensen om je heen is of echt van jezelf. Meditatie kan daarbij helpen. Zorg dat je steun hebt vanuit huis en van vrienden, dat gaat je veel hulp bieden. Luister altijd naar dat stemmetje diep in jezelf, je intuïtie begeleid je naar waar je wilt gaan en wat je wilt bereiken. Doe vooral waar je gelukkig van wordt, wat je raakt maar blijf praktisch of zoek mensen om die praktische zaken voor je te runnen. Oh en trek een potje geduld open, durf te blijven dromen ennn blijf altijd trouw aan jezelf! Dit zijn even ook hele goede notes-to-self trouwens, haha.”
Meer zien? Kijk dan op de website van TOS Gallery!
