Ik ging langs bij een spirituele Balinese healer

Tijdens mijn derde reis op Bali bedacht ik me dat ik de vakantie afsluiten met iets bijzonders. Iets wat ik nog nooit eerder had gedaan. We waren op dat moment in Ubud, het spirituele centrum van het wondermooie eiland waar ik me zo thuis voel. De afgelopen maanden zit ik wat minder lekker in mijn vel. Dit heeft te maken met een ontregelende hormoonhuishouding en schildklier. Verder is er best wel wat gebeurt op privé gebied en ach… een beetje healing kan dan geen kwaad toch? Dus ik ging zoeken naar de beste Balinese Healer in de buurt.

Na wat rondvragen bleek onze villa niet zo ver bij een bekende healer vandaan te liggen. Namelijk Cokorda Rai. Mensen vanuit de hele wereld komen hem bezoeken en omdat hij vrij bekend is staat er ook wel eens een rij. Ik besluit om er heen te gaan en als een een gigantische rij staat draai ik wel weer om. Maar er staat geen rij. Samen met mijn man loop ik tussen verschillende Balinese gebouwen door naar een veranda in het midden. Ik zie niemand… misschien is Cokorda Rai wel even boodschappen doen. Of doen healers geen boodschappen? Teleurgesteld vraag ik aan onze driver of de beste man er vandaag niet is. Te vroeg want plotseling komt er een tengere man om de hoek aanlopen. Hij ziet er oud uit, zijn haar is lang en wit en zijn huid gerimpeld. Hij is helemaal in het wit gekleed en hij komt kalm over.

Ik weet even niet wat ik moet zeggen of waar ik moet gaan zitten. Hoe stel je jezelf voor? Een hand schudden lijkt mij ongepast. Opeens gebaart de man dat ik moet gaan zitten op het matje wat voor hem ligt. Ik gehoorzaam braaf en zit met mijn rug naar hem toe. Het is heet en de driver en mijn man staan nieuwsgierig toe te kijken wat er gaat gebeuren. De healer vraagt wat het probleem is en ik antwoord dat ik wel wat extra energie kan gebruiken.

Dan begint hij mijn hoofd te betasten met rimpelige handen met vrij lange nagels voor een man. Zonder op of om te kijken doet hij zijn ding en daar horen blijkbaar ook twee vingers in mijn oren bij. Jawel: zonder aankondiging zitten er twee vingers van de healer in mijn oorgaten. De healer vraagt of ik mijn mond een aantal keer open en dicht wil doen. Ik heb mijn ogen dicht en moet stiekem lachen omdat ik weet dat dit er belachelijk uit moet zien. Vlug open en sluit ik mijn mond en ik denk ‘haal alstublieft die vingers uit mijn oren’! Ohhh zegt de healer, you’re very healthy! ‘Mooi’ denk ik maar dat verklaart nog steeds niet waarom mijn schildklier en hormonen ontregelend zijn. Iets wat de man niet weet… dus helemaal gezond ben ik niet. Voor de healer is het duidelijk, ik ben gezond en dus zijn we klaar. Ik weet dat ik hem driehonderd rupee verschuldigd ben maar je mag het geld nooit direct in zijn handen stoppen. Vertwijfeld sta ik voor hem en dan wijst hij naar een mandje waar ik de briefjes onder mag leggen. Opeens zegt hij weer iets: “how much can you pay”?. Ik antwoord dat ik driehonderd rupee heb en hij probeert er nog vijfhonderd van te maken. Dit heb ik niet en ik vind de driehonderd ook meer dan genoeg. Oké oké mompelt de man. Het klopt voor mijn gevoel niet helemaal maar ik ga toch tevreden weg terwijl de man mijn een happy & healthy life wenst. Ik ben in ieder geval langs geweest! Nu hoef ik mezelf niet meer af te vragen hoe het is, ik weet het. En dat is genoeg.