“Het doet allemaal maar” over generatie Y gesproken

“Het doet allemaal maar” zo denkt de oudere generatie over de millennials. Best logisch als je ziet wat voor een wereld van verschil er tussen deze twee groepen is ontstaan. Onze opa’s en oma’s komen uit grote gezinnen waar je met z’n tienen uit dezelfde pan moest eten. Ouders hebben hun slaapkamer met broer of zuslief moeten delen en wat denk je van ons?

Onze generatie is opgevoed in ‘betere tijden’. Vader en moeder hadden het relatief goed voor elkaar en hun kroost werd in de watten gelegd. Als kind geboren tussen 1981 en 2000 kwam je écht niks te kort… ik bedoel er was geen oorlog, eten in overvloed en je werd door je ouders de hemel ingeprezen. We hadden het zelfs zo goed dat we zijn opgegroeid met televisie en auto’s, met muziekles en een sportclub. Kiezen? Generatie Y deed het gewoon allebei. Zelfontplooiing werd belangrijker dan ooit en opeens hoefde je niet meer op je 18e de trouwen. Nee joh! “Ga eerst maar eens kijken wat de wereld te koop heeft” was de boodschap in veel gezinnen.

Allergisch voor vastigheid
In alle opzichten kregen we eindeloos veel mogelijkheden voorgeschoteld. Wilde je tandarts worden? Go for it. Een jaar later toch liever switchen naar een creatieve studie? Prima. Door de industriële revolutie werd de mens machtiger dan ooit en je hoefde niet meer na te denken over afstand of het financiële plaatje. Ouders hadden bedacht dat ze hun kinderen vol zelfvertrouwen en met voldoende bagage zouden afleveren, alleen dan zouden ze een goede baan vinden of een geschikte partner.

We want it all
En die goede baan komt er net als die leuke partner… alleen het probleem is: wanneer is iets leuk genoeg? Generatie Y is het gewend om altijd maar hun zin te krijgen en als dat een keer niet lukt is het hommeles. Het probleem is: je kunt niet alles krijgen. Bepaalde dingen in het leven overkomen je en soms moet je tevreden zijn met minder. Althans.. minder? Niet minder maar ‘anders’ is een beter woord. Als de dingen niet gaan zoals je wilt dat ze gaan is dat niet per se slecht maar een teken dat je je hier bij neer moet leggen. Tevreden zijn met wat je hebt. In een studio van dertig vierkante meter kun je net zo gelukkig zijn als in een riant grachtenpand en er is altijd wel iemand te vinden die beter verdient dan jij. Er is altijd wel íets te vinden dat niet deugt, en zo belanden je in de vicieuze cirkel van ‘nooit goed genoeg.’

Het perfecte plaatje
Dit plaatje bestaat dus niet. Van jongs af aan hebben we meegekregen dat we onze dromen moeten volgen en dat is fantastisch. Maar soms is het oké als dromen dromen blijven. Niemand zegt dat je om de zoveel tijd van baan moet wisselen, of dat je lover niet bij je past als hij of zij niet van reizen houdt. Onze verwachtingen liggen hoog en daardoor zijn we vaker teleurgesteld. “Het doet allemaal maar”. We veranderen om de haverklap van baan, twijfelen over relaties en denken dat we het thuis niet goed genoeg hebben. Minimaal twee keer per jaar vliegen we de wereld over en op internet delen we onze avonturen. Het hoort erbij, ja het doet allemaal maar.