Column Robin: Een wereldreiziger met heimwee

Klinkt het niet heerlijk om het grootste gedeelte van het jaar op reis te zijn? Lekker overwinteren in tropische temperaturen bijvoorbeeld. Hoe heerlijk en mooi dat ook klinkt, iedere reizigers heeft wel eens last van heimwee. Zo ook onze Robin…

Ik zat dus laatst eens te denken…. Dit jaar ben ik eigenlijk maar vier maanden thuis geweest. En in die vier maanden moest ik nog eens diverse keren op reis voor werk. In totaal heb ik dit jaar zo’n twaalf landen bezocht. Wauw!

Dat klinkt als de droom van iedere ‘wanderluster’. Ik vind het ook echt fantastisch. Als iemand mij een jaar geleden had verteld dat ik zulke mooie reizen zou mogen maken voor mijn werk, dan had ik je met een behoorlijk ongeloofwaardige blik aangekeken.

Reizen is fantastisch en als ik nu te lang thuis zit, gaat het al weer kriebelen. Zelfs op reis kan het kriebelen dat ik toe ben aan nieuwe prikkels. Nieuwe avonturen, opzoek naar het onbekende. Maar ondanks mijn grote drang om te ontdekken wat onze aardbol nog meer te bieden heeft, zijn er altijd van die momentjes dat je verlangt naar thuis.

Ik droom soms over thuis. Over knuffelen met mijn vriendinnen en schaterlachen met mijn vrienden. Over mijn moeder en dat ik haar mis. Over Amsterdam, de stad waar ik ben geboren en de enige echte plek waar ik me volledig thuis voel. Over Nederland en onze verschrikkelijke regels, die ik soms op reis juist heel erg mis.

Nu ben ik een super gelukkig meisje. Ik reis met mijn grote liefde naar geweldige bestemmingen en mag het ook nog eens mijn werk noemen. Maar man wat mis ik thuis soms! Een plek waar je niet uit je koffer hoeft te leven. Waar je precies weet hoe alles werkt en waar je wat kunt vinden. Een plek waar je je altijd veilig voelt, ook als je alleen ’s avonds over straat loopt. Een eigen thuis.

Missen is iets heel erg moois. Missen kan een mens heel veel kracht geven. Mijn heimwee is dan ook niet het soort dat hysterische huil- en driftbuien oproept, zoals bij een vijfjarig meisje. Het is meer het subtiele soort. Het soort wat je een warm gevoel in je buik kan geven, te vergelijken met heel erg verliefd zijn. Het soort dat je een veilig en geborgen gevoel geeft, zelfs op onveilige en onvoorspelbare momenten. Soms kan het me ook ontroeren, om te voelen hoeveel liefde ik kan voelen voor mijn vrienden en mijn thuis. Dan voelt naar huis komen ineens als een feestje.

Het duurt nog wel eventjes voordat ik mee kan doen aan dat feestje. Nog bijna acht weken voordat we weer naar huis vliegen. Nog acht weken van missen. Maar weet je, elke wereld reiziger zal dit beamen, missen is iets constants. Als ik thuis ben mis ik het reizen en op reis mis ik mijn thuis.

Wat een mooie luxe problemen. Wetende dat ik zo’n fijne plek heb waar ik thuis kan komen en de mogelijkheid om deze tijdelijk achter me te laten om nieuwe plekken te ontdekken. Ik vind het wat! Dus ik geef mijn lieve vrienden en familie een dikke virtuele zoen voor nu en pak bijna mijn koffer weer in voor een nieuw avontuur. Nog een kleine twee weken en we vliegen door vanuit Mexico City naar Nicaragua.

Viva Amor!

Liefs,

Robin

Lees ook: Geheime relaties met Lil’Kleine en Franse scheten