Column Robin: Opstaan en doorgaan
Na de schrikbarende column van vorige week, zijn we erg benieuwd hoe het nu met Robin gaat. Is de stad nog steeds een puinhoop en slaapt ze nog steeds slecht? Robin vertelt over de weken na de aardbeving.
Zoals bij elke verschrikkelijke gebeurtenis heb je twee opties; opgeven of doorgaan. In een van mijn vorige columns heb ik al eens aangegeven dat opgeven absoluut geen optie is, dus gaan we door. En hoe!
De afgelopen weken voelde als een gekke achtbaan. Onze emoties gingen alle kanten op en er hoefde maar iets te trillen of we zaten weer tegen het plafond. Gelukkig kunnen we nu, drie weken na de aardbeving, eindelijk zeggen dat we ons weer een beetje “normaal” beginnen te voelen.
Zo hebben we ons gigantisch laten verwennen door de chef van PEHÜA, een modern Mexicaanse restaurant. Er is geen beter medicijn dan een tien-gangen lunch met mescal cocktails en heerlijke wijnen. Groots glimlachend, waggelde we laat in de middag de deur uit om vervolgens te genieten van een Jazz concert bij de speak easy bar Jules Basement.
Kunst op een bord bijPEHÜA
De feestsfeer zetten we gewoon even goed door tijdens Ultra Mexico afgelopen weekend. Samen met duizenden andere feestgangers, springen we alle stress van ons af op de songs van Armin en Martin. Als je hier staat dan zou je nooit zeggen dat bijna drie weken geleden zoveel mensen nog in tranen waren. Het is alsof we allemaal vieren dat we weer blij kunnen zijn.
In de auto terug naar huis, bedenk ik me dat ik de hele dag niet heb gedacht aan de aardbeving. Dat was de avond dat ik eindelijk weer eens lekker heb kunnen slapen.
We blijven nog drie weken in deze magische stad. Want dat is het, magisch! Al kijken we er onwijs naar uit om onze volgende bestemming te ontdekken, ik weet zeker dat we Mexico City een beetje zullen missen. Zelfs ondanks alles wat we hier hebben meegemaakt. Het is een stad vol passie, prikkels en cultuur. ‘A beautiful chaos’ zoals de Mexicanen het zelf zouden omschrijven. And we’re loving it!
Liefs,
Robin
