Column Robin: Poepen op een compost toilet

Reisblogger Robin heeft de luxe van Mexico City ingeruild voor het wat primitievere leven in Nicaragua. Zo verblijft ze in een Eco Lodge waar poepen op een compost toilet heel normaal is. Benieuwd hoe haar dit afgaat? Lees snel verder!

Hasta luego Mexico and bienvenidos Nicaragua! We hebben de prachtige grote stad achter ons gelaten en maken ons op voor de tropen van Nicaragua. Ik moet eerlijk zeggen dat het begin even wennen is. Niet omdat Nicaragua vervelend is, maar meer omdat ik het reizen een beetje moe ben. Ik verlang stiekem naar mijn huisje, mijn lieve vrienden en familie. Lekker mijn tas uitpakken en een beetje structuur aanbrengen!

Maar eenmaal gesetteld op onze nieuwe bestemming, verander ik al snel van gedachte. Buiten de prachtige wilde natuur, zijn we in onze eerste week al zoveel inspirerende mensen en plekken tegen gekomen dat het m’n interesse wekt wat de aankomende weken ons gaan brengen.

De eerste twee nachten verblijven we in Granada in Hotel Con Corazon. Dit op eerste gezicht ‘normale’ hotel, heeft stiekem een heel bijzonder verhaal. Alle winst wordt namelijk geïnvesteerd in het faciliteren van educatie voor lokale kinderen. Door voorlichting te geven aan ouders en kinderen over het belang van educatie en het mogelijk maken van goede scholing, bieden ze hoop op een betere toekomst.

Ik krijg de kans om kennis te maken met een aantal kinderen die druk bezig zijn om zich voor te bereiden op de universiteit. Achter de verlegen en onschuldige gezichtjes, schuilen gemotiveerde en hoopvolle jongvolwassenen die alles op alles willen zetten om, tegen alle statistieken in, een beter leven op te bouwen voor zichzelf en hun familie.

In Granada wordt ik voorgesteld aan Antonio Prieto Buñuel, een van origine Spaanse chef die zijn leven heeft gewijd aan het helpen van de minder bedeelde in Nicaragua. En dan met name jongeren met een lichamelijke of geestelijke uitdaging. Zo heeft hij een werkplaats opgezet waar lokale doven en blinde jongeren, hangmatten maken en is hij de oprichter van het eerste doven café ter wereld. Terwijl Antonio het verhaal achter zijn foundation uitlegt, schieten de tranen in mijn ogen. Het is droevig en inspirerend. Een verhaal dat nog lang in mijn hoofd zal blijven spoken.

We verruilen Granada voor de jungle van Ometepe. Op dit eiland in het grootste meer van Nicaragua (waar je trouwens stier haaien kunt vinden, IEWL!), vind je tussen de twee vulkanen in een redelijk afgelegen Eco Lodge; Totoco. De lodge staat bekend om haar prachtige uitzicht op de vulkaan Conceptión. En geloof mij, er is geen woord van gelogen.

Ook nu bevinden we ons niet in een doorsnee hotel. Totoco Eco Lodge streeft er namelijk naar om volledige zelfvoorzienend te zijn. Dat houdt in dat je doucht in het water van de volkaan dat is verwarmd door een speciaal compost systeem, je voornamelijk eigen verbouwd eten eet en poept op een compost toilet. Alles om maar zo weinig voetafdrukken achter te laten op hun geliefde eiland Ometepe.

Nu zullen mensen die mij niet zo goed kennen wellicht denken dat dit mijn ergste nachtmerrie is. Maar niets is minder waar. Zo’n compost toilet zit eigenlijk super lekker en ruikt nog beter dan de gemiddelde wc’s die je tegen kunt komen. Het enige min puntje zijn de wilde dieren die je tegen kunt komen. Een tarantula tegen het lijf lopen is niet uitzonderlijk en ook een beet door een schorpioen wordt niet uitgesloten. Al is de kans wel erg klein. Toch sliep ik de eerste nacht niet heul relaxt…

We zijn nog geen week verder en mijn gedachtes maken overuren. Hoe verantwoordelijk ben ik eigenlijk? Hoeveel geef ik eigenlijk terug aan de lokale bevolking, die alle prachtige bestemmingen die ik bezoek zoveel karakter geven? Natuurlijk geef je iemand wel eens een ruime fooi en koop je wel eens een souvenirtje, maar in hoeverre heeft dit daadwerkelijk impact op het verbeteren van de leefomgeving van deze mensen?

Ik ben me steeds meer en meer bewust van de privileges die wij, met ons Nederlandse paspoort, hebben. Maar ik ben me er inmiddels ook van bewust dat de gemiddelde toerist totaal niet bezig is met de impact van toerisme op hun vakantiebestemming. Dat is natuurlijk niet erg Instagram waardig, tenzij het een mooie foto oplevert natuurlijk… Hoe vaak sta jij wel niet stil bij de levensomstandigheden van de masseuse op Bali of de receptioniste van dat grote resort op de Dominicaanse Republiek.

Bij dezen neem ik me voor om hier vaker bij stil te staan. Om niet tot het bot te onderhandelen over een paar euro, om me meer te verdiepen in onze accommodaties en om mindfuller te zijn over mijn aanwezigheid in een ander land. Reizen is een prachtig gegeven, bedoeld om je verrijking te geven. Zowel door ontspanning als door open te staan voor een andere cultuur en alles wat het land verder nog te bieden heeft.

Nicaragua begint in ieder geval nu al super inspirerend. Ik ben benieuwd wat het land verder nog aan me zal schenken. Stay tuned!

Liefs,

Robin

Ben jij benieuwd geworden naar het verhaal achter Hotel Con Corazon, heb je interesse in een hangmat van Antonio of wil je meer weten over de Totoco Eco Lodge. Vergeet dan niet een kijkje te nemen op hun website. Je steunt deze initiatieven niet alleen door ze te bezoeken, maar ook vanuit NL zijn er verschillende manieren om te steentje bij te dragen. 

 

Lees ook: Wat niet te doen in Mexico City