Column Annemarie: voor de LOL
Instagram is dagelijkse routine. Om het uur, eh eerder om de tien minuten, kijk ik snel of er nog iets gebeurt in de App. Op een saaie maandag of een katerzondag, het maakt niet uit. Ik ben langzaamaan een vergaarbak van updates van anderen geworden. Instagram. Ooit haatte ik het, maar het moest. Iedereen had het en zeker in mijn vak werd het opeens onmisbaar. Voor de lol is het lang niet altijd want die sneue stroom van geperfectioneerde plaatjes maakt mij ook wel eens onzeker.
Spreuken als ‘Carpe Diem’, ‘Just for Fun’ of ‘Voor de LOL’ vliegen me om de oren als ik de bio van medegebruikers bekijk. Maar eerlijk? Is het hele online circus nog wel zo’n lolletje? Je verplicht jezelf om regelmatig iets te posten en om foto’s van virtuele vrienden te liken. Super! En als je zelf een foto hebt waar je na lang twijfelen tevreden over bent is het zaak om zelf ook voldoende likes binnen te harken. Het stagnerende algoritme helpt je zeker niet en als de likes uitblijven denk je al gauw: ‘wat mankeert er aan mij?’. Inmiddels neem ik het met een korreltje zout. Ik besef me heel goed dat het niet de echte wereld is maar een gemaakte wereld.
Hoe zijn we in godsnaam in deze wereld beland? Een app op je telefoon waar je ongemerkt veelte veel tijd in doorbrengt. En hoe kom je er weer vanaf? Wanneer je wakker wordt, begint de dag voor veel mensen al met een Smartphone in de hand. Even checken of je niks hebt gemist. Laatst zat ik op een feestje waar een jonge vrouw een zwoele selfie zat te maken. Mooie vrouw maar hallo? Is dit niet een beetje zonde van de tijd op een verjaardag? Want na tig foto’s is het juiste plaatje uiteraard nog steeds niet geschoten. Wanneer ze eindelijk tevreden is, haalt iedereen opgelucht adem. Er werd jammer genoeg iets te vroeg gejuicht want de geperfectioneerde selfie moet voor het plaatsten gekeurd worden door alle andere vrouwen die van de partij zijn. Een leger van mooie vrouwen werpt een kritische blik op de foto van de dame in kwestie en voor ik het weet krijg ik hem ook onder mijn neus. “Is mijn neus niet te groot?” en “Lijk ik niet te dik?” Nee joh. Plaats gewoon. Niet zoveel over piekeren. Voordat ik het weet zijn we een half uur verder. Voor de LOL. Want ja, dat staat toch echt in haar bio. Nog even later hoor ik ineens een kreet van dezelfde dame: “OMG er heeft een man een berichtje gestuurd met een foto van zijn piemel.” De telefoon gaat weer rond en ik denk wat mankeert er?
Goed. Is het dan een bak ellende? Ik vind van niet. Er zijn namelijk heel veel lieve normale mensen op Social Media. Mensen die je prikkelen met ontiegelijk veel inspiratie op gebied van carrière, kunst, interieur, duurzaamheid of fashion. Door Instagram word je naar plekken gebracht waar je anders geen weet van zou hebben. Er zullen ook heus volgers zijn die zich op hun beurt door jou laten inspireren. Mensen die lieve berichtjes sturen als ze tevreden naar je stories kijken. De vragen die gesteld worden zijn het allerleukst, de interactie. Ik ben blij dat ik iedereen kan antwoorden (de piemels daargelaten mochten die ooit verschijnen) dus waarom zou ik dan ooit miljoenen volgers willen? Dan is het ‘voor de LOL’ er helemaal vanaf. Ik snap eigenlijk helemaal niet waarom iedereen opeens ‘voor de LOL’ in z’n bio heeft staan maar goed, als je er op deze manier veel plezier in hebt: join the club!
