Coco’s dagboek: beginnen bij het begin
Om te beginnen aan een keuze die je maakt waarvan je weet dat de consequenties groots zijn, is heftig. Ik maakte zo’n beslissing dan ook niet zomaar, eerst moest ik begrijpen dat ík de beslissing maak en niet mijn omgeving. Het was aan mij om sterk genoeg in mijn schoenen te staan om te vechten voor waar ik in geloof.
Ook al is het vaak niet gelukt en vind ik het stiekem soms nog heel belangrijk wat mensen over me denken, ik deed het voor én met mijzelf en niemand anders. Mijn keuze om het niet meteen aan de grote klok te hangen tot dat ik toch ten minste tien kilo was afgevallen hielp daarom voor mij het beste.
Justin B. en eten
Was ik wel serieus genoeg dit keer om door te zetten? Eerst moest ik het aan mijn grootse critici bewijzen en dat ben ik tot op de dag van vandaag zelf. Want voor ik überhaupt met gezond eten ging experimenteren moest ik mezelf serieus nemen en heel erg streng zijn. Niet streng als in ‘er mag niks gegeten worden’ – want zoals meisjes hysterisch gelukkig kunnen worden van Justin B, word ik dat van eten -, maar als in ‘dat ik absoluut geen bullshit van mezelf zou tolereren’. Keer op keer die excuses… Nee, dat zou me nu dus echt niet meer gebeuren. Begrepen Coco? Begrepen.
Je zou het bijna kunnen zien als ‘ik’ die een epische strijd aanging met ‘ik’. Hoewel ik meteen alle dingen uit mijn ijskast haalde waarvan ik dacht dat ze ongezond zouden zijn, wilde ik ze graag vervangen met producten die ik lekker vond en dus makkelijk zou kunnen eten zonder dat ik het gevoel had dat ik op dieet was. Ik ging er in eerste instantie niet vanuit dat ik zou afvallen; mijn eerste doel was simpelweg gezonder worden. Dat was het belangrijkste!
Doelstellingen
Als je kleine doelstellingen opschrijft zoals ‘een broekmaat kleiner’ of ‘een bepaalde groentesoort toevoegen aan je diner’, dan is het veel realistischer om je doelen te behalen. Althans, dat denk ik. Dat is wat ik heb ondervonden. Het motiveert je namelijk om verder te gaan als je steeds vooruitgang boekt en overwinningen kunt vieren.
Mijn porties werden kleiner en groener, mijn rijst (niet alle soorten), pasta, brood en aardappelen zette ik even opzij en rood vlees had ik niet op het menu. Ook deze keuzes zouden ongetwijfeld in veel dieetboeken terug te vinden zijn, maar ik verwijderde deze producten naar aanleiding van waar ik dacht dat mijn lichaam het meest vrede mee zou hebben. Nogmaals ik ben geen expert, wat voor mij werkt is gebaseerd op mijn lichaam. En ieder lichaam is anders.
Pizza’s
In het begin had ik me voorgenomen om van alles wat ik lekker vond een gezondere variant te zoeken. Zo was ik bijvoorbeeld groots fan van de bekende magnetronmaaltijden mét rijst van de appie. Voortaan maakte ik mijn rijstgerechten met couscous, veel groenten en kalkoenfilet en mijn pizza’s ruilde ik in voor volkoren wraps. Alhoewel ik in het begin ook geen graanproducten at, kwam ik hier al snel op terug. Ik zal in een later column wat specifiekere recepten met jullie delen.
Alles begon steeds meer samen te vallen; mijn eetpatroon werd regelmatiger, systematischer en – gek genoeg – visueel aantrekkelijker. Wat me na twee weken al opviel, was dat ik – in tegenstelling tot andere keren – meteen meer energie had. Minder buikpijn. En ik voelde me oprecht gelukkiger. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in het begin echt heel streng voor mezelf was: geen suikers, geen alcohol, geen graanproducten. Tegenwoordig ben ik iets losser. En juist deze balans werkt perfect. Je moet jezelf geen paal en perk stellen, je moet luisteren naar je lichaam.
Trots
Sporten was nog niet zo aan de orde, want ik wilde eerst rustig kijken hoe mijn lichaam reageerde op dit alles en niet als een kip zonder kop mezelf verliezen in een levenstijl waar ik helemaal niet bekend mee was. Ik was trots op mezelf. Voor even was alles goed. Na één maand was er al veel veranderd. Ik heb mezelf tussendoor nooit gewogen, omdat ik niet geobsedeerd wilde zijn en mijn overwinningen niet laten afhangen van de weegschaal. Er is niets mis met wegen, alleen als jij twee kilo wilt afvallen en het is niet gelukt, dan kun je aardig teleurgesteld raken. En teleurstellingen, daar had ik geen zin in. Maar dat die ‘broekmaat kleiner’ een feit was, maakte mij trots.
Daarom voelde het ook goed, toen ik besloot mijn omgeving te vertellen dat ik het roer had omgegooid. Oh nee, niet iedereen steunde me hoor. Sommige mensen vonden het nogal typisch dat ik weer was begonnen. Wat overigens niet gek is, gezien mijn relatie met eten. Gelukkig werd ik door het overgrote deel van mijn familie en vrienden gesteund. En dat was fijn.
Tip
Een kleine tip van mij voor de lezer: lees en leer over het menselijk lichaam. Want wat dit enorme organisme van banen, cellen en vaten allemaal kan, is ongelooflijk. Zo’n fabriek moet je goed laten functioneren! Je hebt tenslotte maar één lichaam en het is aan jou om daar goed voor te zorgen. Met de juiste voeding en de juiste beweging kwam ik in ieder geval een heel eind.
